Αγκαλιές που μας κρατούν ενωμένους

Ακολουθώντας τη δική μου συμβουλή από τον προηγούμενο μήνα, να επιβραδύνω και να ακούσω πραγματικά, έκανα αυτό το δώρο στον εαυτό μου τον Αύγουστο. Εν μέρει από επιλογή, εν μέρει εξαιτίας μιας γρίπης που με κράτησε στο σπίτι για μερικές μέρες, δίνοντάς μου τον χρόνο να ξεκουραστώ και να σκεφτώ.

Τον χρόνο να αναλογιστώ όλες τις ευλογίες στη ζωή μου, να εκτιμήσω και να νιώσω ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχω και για όλους τους ανθρώπους που είναι παρόντες σ’ αυτήν.

Ο μήνας έκλεισε με ένα μεγάλο γλέντι, μια πραγματική «ΓΙΟΡΤΗ», για τη βάπτιση του Νικόλα και του Σπύρου. Έφερε κοντά παιδικούς φίλους και γέμισε την ατμόσφαιρα με ήλιο, μουσική, χορό, γενναιόδωρο και νόστιμο φαγητό, και άφθονο ποτό επίσης ;)

Και τη χαρά του να είσαι περιτριγυρισμένος από ανθρώπους που γνωρίζεις και αγαπάς από πάντα!

Ο Σεπτέμβρης μας υποδέχτηκε με δάκρυα χαράς, θερμές ευχές και αγκαλιές…

Αυτές τις ειλικρινείς, σφιχτές και αληθινές αγκαλιές, που κουβαλούν τόσα συναισθήματα, ιστορία, αγάπη…

Τις ενθαρρυντικές αγκαλιές που μετατρέπουν τη θλίψη του αποχαιρετισμού σε δύναμη, κουράγιο και σαφήνεια...

Τις αγκαλιές που μας κάνουν να δακρύζουμε από ευγνωμοσύνη…που μας συγκινούν…

Τις αγκαλιές που μας κρατούν ενωμένους…

Αυτές οι στιγμές μου θυμίζουν τη δύναμη της εκτίμησης και της ενθάρρυνσης, δύο από τα βασικά στοιχεία του Thinking Environment της Nancy Kline.

Στοιχεία που μας κάνουν να αισθανόμαστε ότι μας βλέπουν, μας εκτιμούν και μας δίνουν θάρρος να προχωρήσουμε μπροστά.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που δώσατε ή λάβατε μια τέτοια αγκαλιά, που σας γέμισε με ευγνωμοσύνη και δύναμη;